Widok z platformy widokowej na Górze Cisowej 256,4 m.n.p.m. w Suwalskim Parku Krajobrazowym na terenie wsi Gulbieniszki. Góra, będąca symbolem Suwalszczyzny, wzięła swoją nazwę od potężnego cisu, który podobno dawno temu rósł na jej szczycie. Wzniesienie ma charakterystyczny kształt przypominający stożek krateru wulkanu i utworzone zostało przez morenę czołową. Z tego powodu Góra Cisowa zwana jest także Suwalską lub Polską Fudżijamą. Z góry rozpościera się piękny widok na rozległe wzniesienia zwane Bieszczadami Północy, zagłębie rzeki Szeszupy i kilkanaście jezior. Obecnie na szczycie góry znajduje się drewniany krzyż. Według legendy góra została usypana przez ludzi z ziemi wydobytej w miejscu, gdzie obecnie znajduje się Jezioro Kopane.

Lokalizacja

Fale morskie na falochronie zawsze tworzą niepowtarzalny klimat miejsca. Często wracamy wspomnieniami do tych niezapomnianych chwil.

Fokarium Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego im. prof. Krzysztofa Skóry w Helu przy Bulwarze Nadmorskim jest największą atrakcją turystyczną Półwyspu Helskiego (ponad 300 tys. odwiedzin rocznie). Placówka prowadzi działalność naukową, której celem jest odtworzenie kolonii foki szarej w akwenie południowego Bałtyku. Fokarium składa się z kompleksu trzech basenów hodowlanych, kilku małych basenów-separatek (dla osobników młodych i chorych wymagających rehabilitacji) i budynku dydaktyczno-laboratoryjnego z salą seminaryjną i laboratoriami.
W Polsce występują trzy gatunki należące do rodziny fokowatych: foka pospolita, szarytka morska oraz nerpa. Wszystkie foki są doskonałymi pływakami. Woda to ich żywioł. Pływają na brzuchu i na grzbiecie, mistrzowsko nurkują i używają skomplikowanych systemów nawigacji. Potrafią zanurkować na głębokość nawet 1200 metrów i przebywać pod wodą do 60 minut. Foka może spać na lądzie jak i w wodzie.

Stałe pokazy Fontanny Multimedialnej w kompleksie "Active Jedlina" odbywają się w weekendy od maja do sierpnia. W pozostałe dni tygodnia również można również trafić na pokazy ciche (bez muzyki), najczęściej odbywają się one o godzinie 21.00. W piątki jest jeden wieczorny pokaz z muzyką filmową o godzinie 21.00, a w soboty i niedziele są trzy pokazy: południowy z muzyką rockowa (sobota) i filmową (niedziela) o godzinie 12.00, popołudniowy z muzyką filmową (sobota) i rockową (niedziela) o godzinie 16.00 oraz wieczorny w muzyką rockową (sobota) i rockową (niedziela) o godzinie 21.00. Każdy pokaz fontanny jest inny. Nie ma i podobno nigdy nie będzie dwóch identycznych pokazów wodno-świetlno-muzycznych.

Przełom Czarnego Potoku obok Jaskini Jahybta w Rosolinie

Dębki - uroki jesiennej plaży. Spokojne fale uderzają monotonnie o brzeg. Każda fala jest inna, oryginalna i piękna. I te chmury na nieboskłonie, i ten nostalgiczny szum. Niesamowite i niepowtarzalne! Prawdziwe piękno morskiej natury.

Jezioro Solińskie w Olchowcu. Zbiornik ma powierzchnię ok. 22 km² i największą w Polsce pojemność (472 mln m³). Linia brzegowa jeziora ma długość 166 km. Maksymalna głębokość zbiornika wynosi 60 m. Na skutek częstych zmian wysokości lustra wody oraz niszczącej działalności fal (abrazji) do zbiornika dostaje się ok. 200 tys. m³ materiału skalnego rocznie, powodując przyspieszone zasypywanie jeziora. Do nasilenia tego procesu przyczynia się szybka budowa domów tuż przy jeziorze.

Jezioro Węgorzyno, piękne jezioro rynnowe na Pojezierzu Ińskim miedzy Sulęczynem a Bukową Górą. Jezioro jest fragmentem szlaku kajakowego rzeki Słupi. Największa głębia na jeziorze ma 14 metrów. Obok jeziora znajduje się czysta plaża, duże kąpielisko, niewielka przystań kajakowa oraz bezkresny las. Brzegiem jeziora biegnie ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna, idealna na spacer, szczególnie z dziećmi.

Pokaz świetlny największej fontanny w Polsce (zbudowanej w końcu XIX wieku), znajdującej się w Parku Zdrojowym w Dusznikach Zdroju. Strumień wody osiąga wysokość 45 metrów. Widowiska wodno-świetlno-muzyczne odbywają się w okresie letnim codziennie po zmierzchu. Woda, światło i muzyka tworzą niezapomniane spektakle. Krótkie widowiska (tzw. małe pokazy) wodne odbywają się w okresie letnim o każdej pełnej godzinie.

Rezerwat Przyrody Las Łagiewnicki w Łodzi - największy miejski kompleks leśny w Europie, zajmujący obszar 1205 ha.

Morska muzyka pluskających fal, które rozbijają się o złoty piasek plaży, tworząc jedyną w swoim rodzaju niepowtarzalną symfonię dźwięków.

Filmowa impresja, oddająca nastrój odchodzącego dnia, który zapada w pamięć i sprawia, że świat staje się bardziej romantyczny, a wspomnienia z tamtego dnia nie bledną często przez wiele, wiele lat. Niezwykły akord nostalgii ...

Ogrody Hortulus w Dobrzycy - kompleks ogrodów z miłości do natury, największa kolekcja dendrologiczna w Polsce.

Jałowiec (751 m. n.p.m.) jest najwyższym wzniesieniem Grzbietu Rybnickiego w Górach Wałbrzyskich

Piaśnica to niewielka kaszubska rzeka. Jej źródła znajdują się jedynie kilka kilometrów od morza w Puszczy Darżlubskiej. Rzeka przepływa przez jezioro Żarnowieckie i wpada do Bałtyku w rezerwacie Piaśnickie Łąki. Piaśnica jest jedną z najczystszych rzek w Polsce. Dodatkowo jest bardzo urokliwa. Koryto rzeki ogrodzone jest wysokimi na trzy metry trzcinami i meandruje pośród łąk, na których żeruje zazwyczaj mnóstwo zwierząt. Nurt Piaśnicy jest bardzo spokojny, różnica poziomów pomiędzy jeziorem Żarnowieckim a Bałtykiem wynosi tylko 1 metr. Ujście rzeki znajduje się w rezerwacie Piaśnickie Łąki, będącym najpiękniejszym fragmentem Nadmorskiego Parku Krajobrazowego, którego całe bogactwo zawiera się w lasach dębowo – brzozowych, licznych łąkach, a także przebogatej faunie. 27 września 1785 przy ujściu Piaśnicy zatonął angielski statek handlowy General Carleton. Do dziś krążą legendy o zatopionych skarbach u wybrzeży Bałtyku. Piaśnica jest jednym z najpiękniejszych szlaków kajakowych w naszym kraju. Ujście rzeki z jeziora Żarnowieckiego jest popularnym miejscem rozpoczęcia spływów kajakowych, które kończą się dopiero na plaży w okolicy Dębek.

W oczekiwaniu na kolejny dzień czyli majestatyczna plaża po zachodzie słońca.

Przełęcz Chełmska leży na wysokości 571 m. n.p.m. pomiędzy Chełmskiem Śląskim a Mieroszowem w Górach Kamiennych w paśmie Zaworów na południowej granicy z Czechami. Nadleśnictwo Kamienna Góra wybudowało na Przełęczy Chełmskiej platformę widokową. Z platformy widać rozległą panoramę Sudetów ze Śnieżka w tle. Obszar przełęczy w całości porośnięty jest lasem świerkowym regla dolnego.
Przez przełęcz prowadzi droga do czeskiej miejscowości Zdoňov. Na przełęczy do 21 grudnia 2007 znajdowało się turystyczne przejście graniczne, które zlikwidowano w związku z przystąpieniem Polski do Strefy Schengen.

Przystań rybacka w Chłopach to kultowe miejsce dla turystów i wczasowiczów. 12 kolorowych kutrów robi połowy, zapewniając rybę prosto z morza.

Za każdym razem, gdy widzę mewę, czuję spokój, którym te ptaki cieszą się na co dzień. Mewy są gospodarzami morza.

Jest to rezerwat torfowiskowy na obszarze Bielawskiego Błota utworzony w 1999 roku. W rezerwacie zachowane jest w idealnym stanie torfowisko wysokie typu bałtyckiego z charakterystyczną roślinnością, stanowiącą ostoję ptactwa wodno-błotnego. Pomimo wieloletniej eksploatacji torfu na skalę przemysłową, torfowisko zachowało wszystkie swoje walory przyrodnicze i krajobrazowe. W rezerwacie znajduje jedno z dwóch znanych w Polsce miejsc lęgowych łęczaka. Torfowisko jest miejscem koncentracji licznych kolonii żurawi, żerowiskiem dla uszatki błotnej, błotniaka łąkowego, orła przedniego i innych ptaków szponiastych. Bielawa jest ważnym miejscem odpoczynku ptaków migrujących na trasie ich przelotów. Powierzchnia torfowiska jest stanowiskiem zagrożonych i ginących gatunków roślin takich, jak wełnianeczka darniowa, malina moroszka i woskownica europejska. Obecnie w granicach rezerwatu prowadzi się prace renaturalizacyjne, których celem jest odwrócenie uruchomionych przez człowieka procesów degradacji i przywrócenie procesów torfotwórczych na możliwie największej powierzchni torfowiska. Z tego powodu dostęp do torfowiska jest mocno ograniczony.

Rezerwat rosiczek znajduje się na terenie starego torfowiska, zajmującego powierzchnię 12 hektarów. Torfowisko należy do najciekawszych florystycznie obiektów w naszym kraju.
Na terenie rezerwatu znajdują się wszystkie cztery gatunki rosiczek, które występują w Polsce. Są to rosiczki długolistna, pośrednia, okrągłolistna i owalna. Dodatkowo możemy u spotkać także inne chronione rośliny takie jak turzyca bagienna, bagno zwyczajne, bagnica torfowa, pływacz zaniedbany, pływacz drobny czy grzybień północny. Torfowisko jest też domem dla wielu owadów i ptaków wodnych.
Na terenie rezerwatu można poruszać się jedynie po drewnianych kładkach, które łączą się pośrodku z platformą widokową.
Rosiczki są roślinami owadożernymi i występują na terenach ubogich w substancje odżywcze, a w szczególności w azot. Ich liście mają zdolność do fotosyntezy (wykorzystują energię słoneczną zdobywając potrzebny do ich rozwoju węgiel z dwutlenku węgla, znajdującego się w powietrzu). Potrzebne do życia azot rosiczki zdobywają ze złapanych owadów. Owad jest wabiony przez roślinę błyszczącymi kroplami kleistej cieczy, zawierającej cukry. Krople te wydzielane są przez gruczoły rośliny, znajdujące się na liściach. Ofiara, chcąc spożyć miodopodobną kroplę siada na liściu i grzęźnie w lepkiej cieczy. Dodatkowo jeszcze znajdujące się na liściach czułki rośliny zaginają się na owadzie. Zamknięcie liścia z ofiarą trwa około 3 godzin. Owad zostaje strawiony przy pomocy wydzielanych enzymów, a następnie wchłonięty przez roślinę. Ponowne otwarcie liścia po strawieniu owada następują po około 24 godzinach.

Lokalizacja

Torfowisko położone jest na zachodnim zboczu Bieśca na wysokości 760 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 232 ha, miąższość torfu sięga 8,5 metra. Jego wiek ocenia się na 7600 lat. W 1954 r. na terenie torfowiska utworzono rezerwat przyrody. Obecnie torfowisko swoim wyglądem przypomina tajgę. Na torfowisku przemieszczamy się po drewnianych kładkach. Przez teren torfowiska przebiega zielony szlak turystyczny ze Schroniska Orlica w Zieleńcu do Polanicy Zdroju oraz ścieżka edukacyjna składająca się z 10 przystanków. Ciekawostką jest fakt, że wszechobecna woda na torfowisku ma odczyn kwaśny i mimo swojej brunatnej barwy nadaje się do picia. Na ternie torfowiska można spotkać wiele unikalnych taksonów roślinnych np. brzozę karłowatą (relikt epoki lodowcowej), borówkę bagienną, bażynę czarną, owadożerną rosiczkę czy wełniankę pochwowatą (jej białe połacie widoczne są na filmie). Z awifauny natomiast na terenie rezerwatu gniazdują zagrożone wymarciem gatunki: cietrzew, głuszec, świergotek łąkowy oraz bocian czarny.

Nić przędna pająków nazywana jest nicią pajęczą, a utworzone z niej sieci łowne – pajęczyną. Powszechnie nazwy te są używane jako tożsame, zarówno w znaczeniu samej nici jako włókna (nić jedwabnika, nić pajęcza, nici pajęczyny), jak i wytworzonych z nich struktur (sieci łowne, opląt, oprzęd i inne).
Nici przędne powstają w efekcie zakrzepnięcia na powietrzu wydzieliny kądziołków przędnych pająków.
Nić pajęcza jest elastyczna jest kilkadziesiąt razy cieńsza od ludzkiego włosa i ma bardzo dobre własności mechaniczne. Może zwiększyć swoją długość o 40% bez rozerwania się. Charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, najwyższą wśród naturalnych włókien. Nici przędne większości pająków cechuje wytrzymałość dwukrotnie wyższa niż wytrzymałość stali o tym samym przekroju.

Wodospad na Sopotni jest największym wodospadem w Beskidach. Potok Sopotnia ma kamieniste, głęboko wcięte w podłoże koryto (poniżej wodospadu ma ono głębokość 12-15 m). Zbudowane jest z piaskowców. Strome brzegi potoku porasta naturalny grąd. Wyjątkowo urokliwe miejsce! Wodospad znajduje się w centrum miejscowości Sopotnia Wielka, na wysokości 620 m n.p.m., tuż pod mostem na potoku i ma wysokość 10 m. Wodospad jest niezwykle malowniczy. Opada bowiem szeroką kaskadą płasko w dół. Aby w pełni ocenić walory tego pięknego miejsca, trzeba zejść po głazach do podnóża wodospadu, po śliskim i mokrym kamienistym stoku zbudowanym z piaskowców. Schodząc w dół należy jednak uważać, gdyż silne zawirowania wody oraz ostre płyty na dnie stwarzają śmiertelne zagrożenie. Wodospad na Sopotni jest rzadkim przypadkiem wodospadu kataklinalnego, w którym warstwy skał opadają stromo, w tym samym kierunku, co bieg wody. Próg, z którego spada woda ma długość 15 m, a woda wybiła pod nim kocioł eworsyjny o głębokości 5 m. Na dnie kotła znajdują się skośnie ustawione skalne płyty. Wodospad na Sopotni stanowi pomnik przyrody.

Niezwykle urokliwy wodospad na Upornym Potoku w Beskidzie Żywieckim. Jego wysokość to około 5 metrów. Woda malowniczo spada między wielkimi głazami porośniętymi mchem. Wodospad Roztoki jest jedną z najładniejszych kaskad w całych Beskidach.

Wydmy w Wierzchucinie to jedne z najpiękniejszych i najmniej znanych w Polsce. Wydmy zachowały się praktycznie w naturalnym stanie. Wiele kilometrów od wydm nie ma praktycznie żadnych zabudowań. Są tu szerokie, czyste ale odludne plaże i naturalne środowisko przyrody na wydmach. Idealne miejsce na wypoczynek, wynagradzające trudy kilkukilometrowej wędrówki. W porze zachodu słońca miejsce to nabiera odrobiny magii.

Mewy są ozdobą dużych akwenów wodnych i symbolem spokoju. Ich widok lub dźwięk wystarczy, by tęsknić za plażą i morzem.

A słońce sobie lśni

Na stole nieskończony list,
nadzieja gdzieś za szafą śpi,
w wazonie więdną kwiaty,
brak cukru do herbaty;
a zresztą czajnik spalił się.
Czarny fortepian pokrył kurz,
bo ci brakuje kilku nut,
by zagrać to co było,
co w słowach się rozmyło
choć miało istnieć tyle lat...

A słońce sobie lśni, jak gdyby nigdy nic.
Nie wierzy w szare dni, gorzkie łzy, głupie sny
i w miłości, których brak.
A słońca złoty krąg, jak wyciągnięta dłoń,
jak roześmiana twarz, wzywa nas, jeszcze raz!
Do nadziei ponad świat.

Zegar popycha naprzód dzień,
ktokolwiek przyjdzie spóźni się.
Tak sobie myślisz teraz,
bo życie cię uwiera,
bo święty spokój chciałbyś mieć.
Jeszcze papieros albo dwa
i zdecydujesz tak, czy tak;
czy warto list dokończyć,
czy z tą miłością skończyć,
z tą różą, która kolce ma.

A słońce sobie lśni...
...do nadzieji ponad świat.
Ponad świat.

Piosenka Eleni

Czerwone sloneczko

Dawna piosenko, piosneczko
Mocnaś Ty jak kamień
Już zachodzi czerwone słoneczko
A Ty zawsze z nami
Już zachodzi czerwone słoneczko
A Ty zawsze z nami
Maszerujesz z żołnierzami raz i dwa
Hej da, hej da, hej da
Maszerujesz z żołnierzami raz i dwa
Hej da, derum derum da

Chłopcy w tym wielkim powstaniu
W dziewiętnastym roczku
Szli za Tobą jak za wielką panią
Na calutkim Śląsku
Szli za tobą jak za wielką panią
Na calutkim Śląsku
Chłopcy szli na całym Śląsku raz i dwa
Hej da, hej da, hej da
Na calutkim Górnym Śląsku raz i dwa
Hej da, derum derum da

Niczym dla Ciebie kordony
I żelazne bramy
Biły w Ciebie gromy i pierony
A my Cię śpiewamy
Biły w Ciebie gromy i pierony
A my Cię śpiewamy
A my znowu Cię śpiewamy raz i dwa
Hej da, hej da, hej da
A my znowu Cię śpiewamy raz i dwa
Hej da, derum derum da

Dawna piosenko, piosneczko
Mocnaś Ty jak kamień
Nie zagaśnie czerwone słoneczko
A Ty będziesz z nami
Nie zagaśnie czerwone słoneczko
A Ty będziesz z nami
Nie zagaśnie czerwone słoneczko
A Ty będziesz z nami
Nie zagaśnie czerwone słoneczko
A Ty będziesz z nami

Piosenka zespołu Dwa plus jeden

Iść w stronę słońca

Iść, ciągle iść w stronę słońca
W stronę słońca aż po horyzontu kres
Iść ciągle iść tak bez końca
Witać jeden przebudzony właśnie dzień
Wciąż witać go, jak nadziei dobry znak
Z ufnością tą, z jaką pierwszą jasność odśpiewuje ptak

Iść ciągle być w tej podróży
Którą ludzie prozaicznie życiem zwą
Iść, ciągle iść jak najdłużej
Za plecami mieć nadciągającą noc
Z najprostszych słów swój poranny składać wiersz
W kolorach dwóch raz zobaczyć to co niewidzialne jest

Iść, ciągle iść, trafiać celnie
W zawianej piaskiem trawy ślad
Być sobą być niepodzielnie
Oczami dziecka mierzyć świat
Iść, ciągle iść w stronę słońca
W stronę słońca aż po horyzontu kres

Piosenka zespołu Dwa plus jeden

Mały Książę

Powoli zrozumiałem, Mały Książę, twoje smutne życie. Od dawna jedyną rozrywką był dla ciebie urok zachodów słońca. Ten nowy szczegół twego życia poznałem czwartego dnia rano, gdyś mi powiedział:
- Bardzo lubię zachody słońca. Chodźmy zobaczyć zachód słońca.
- Ale trzeba poczekać.
Mały Książę
- Poczekać na co?
- Poczekać, aż słońce zacznie zachodzić.
Początkowo zrobiłeś zdziwioną minę, a później roześmiałeś się i rzekłeś:
- Ciągle mi się wydaje, że jestem u siebie.
Rzeczywiście, wszyscy wiedzą, że kiedy w Stanach Zjednoczonych jest godzina dwunasta, we Francji słońce zachodzi. Gdyby można się było w ciągu minuty przenieść ze Stanów do Francji,oglądałoby się zachód słońca. Niestety, Francja jest daleko. Ale na twojej planecie mogłeś przesunąć krzesełko o parę kroków i oglądać zachód słońca tyle razy, ile chciałeś ...
- Pewnego dnia oglądałem zachód słońca czterdzieści trzy razy - powiedział Mały Książę, a w chwilę później dodał:
- Wiesz, gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca.
- Więc wówczas gdy oglądałeś je czterdzieści trzy razy, byłeś aż tak bardzo smutny? - zapytałem.
Ale Mały Książę nie odpowiedział.

Antoine de Saint-Exupéry

Moje Bieszczady

Góry aż do nieba
I zieleni krzyk
Polna droga pośród kwiatów
I złamany krzyż
Strumień skryty w mroku
I zdziczały sad
Stara cerkiew pod modrzewiem
I pęknięty dzwon
Zarośnięty cmentarz
Na nim dzikie bzy
Ile łez i ile krzywdy
Ile ludzkiej krwi
Księżyc nad Otrytem
Niebo pełne gwiazd
Tańczą szare popielice
San usypia nas

To właśnie są (x3)
To właśnie moje Bieszczady
To właśnie są (x3)
To właśnie moje Bieszczady

Zarośnięte olchą
Pola dawnej wsi
Kto je orał, kto je zasiał
Nie pamięta nikt
Skrzypią martwe świerki
To drewniany płacz
Świat się kończy w Sokolikach
Dalej tylko las
Druty na granicy
Dzielą nacje dwie
I przeraża mnie
San jest taki płytki
Gdzie Beniowej brzeg
Dzieli ludzi, dzieli myśli
Straszny jego gniew

To właśnie są (x3)
To właśnie moje Bieszczady
To właśnie są (x3)
To właśnie moje Bieszczady

Piosenka zespołu KSU

Na krawędzi nocy i dnia

Na krawędzi nocy i dnia, nim ucichnie cały zgiełk
tyle bardzo ważnych spraw, znów rozpłynie się we mgle.
Na krawędzi nocy i dnia, proszę nie mów kim jest kto
pośród wyobrażeń, zjaw pragnę ciepła twoich rąk.

To nic, że noc się dłuży i skraca dzień
to się odwróci, spróbuj więc
odnaleźć pierwszych rozmów sens
naszej mizernej prawdy strzęp
tak, jakby nie posiwiał nikt
jakby nikt nie uronił łzy
i tylko jednej kropli krwi od kolca róży, jakby nikt.

Na krawędzi nocy i dnia, zatrzymajmy się o krok
tam światełko miga patrz,przez latarni zbite szkło.
Na krawędzi nocy i dnia, więcej wiesz, choć widzisz mniej
milczysz, choć pewność masz
lepiej milcz, lecz nie mów nie.

To nic, że noc się właśnie mija z dniem
nie wszystko zgaśnie, spróbuj więc
odnaleźć tamtych rozmów sens
naszej mizernej prawdy strzęp
tak, jakby nie posiwiał nikt
jakby nikt nie uronił łzy
i tylko jednej kropli krwi od kolca róży, jakby nikt.

Na krawędzi nocy i dnia, niech przywyknie słuch i wzrok
by nas nie poraził brzask, nie ogłuszył dzwonów głos.
Na krawędzi nocy i dnia, już wyraźny słychać rytm
jeszcze w cieniu twoja twarz, jeszcze chwila, będzie świt.

Piosenka Danuty Błażejczyk

Pan Tadeusz

Słońce ostatnich kresów nieba dochodziło,
Mniej silnie, ale szerzej niż we dnie świeciło,
Całe zaczerwienione, jak zdrowe oblicze
Gospodarza, gdy prace skończywszy rolnicze
Na spoczynek powraca; już krąg promienisty
Spuszcza się na wierzch boru i już pomrok mglisty,
Napełniając wierzchołki i gałęzie drzewa,
Cały las wiąże w jedno i jakoby zlewa;
I bór czernił się na kształt ogromnego gmachu,
Słońce nad nim czerwone jak pożar na dachu;
Wtem zapadło do głębi; jeszcze przez konary
Błysnęło, jako świeca przez okienic szpary,
I zgasło. (...)

Adam Mickiewicz - Pan Tadeusz; Księga I, wersy 186-198

Słońce już gasło, wieczór był ciepły i cichy,
Okrąg niebios gdzieniegdzie chmurkami zasłany,
U góry błękitnawy, na zachód różany;
Chmurki wróżą pogodę, lekkie i świecące,
Tam jako trzody owiec na murawie śpiące,
Ówdzie nieco drobniejsze, jak stada cyranek.
Na zachód obłok na kształt rąbkowych firanek,
Przejrzysty, sfałdowany, po wierzchu perłowy,
Po brzegach pozłacany, w głębi purpurowy,
Jeszcze blaskiem zachodu tlił się i rozżarzał,
Aż powoli pożółkniał, zbladnął i poszarzał:
Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło
I raz ciepłym powiewem westchnąwszy - usnęło.

Adam Mickiewicz - Pan Tadeusz; Księga XII, wersy 843-855

Romantyczny zachód słońca

Jakże piękne jest słońce, gdy się rozpłomienia
Rzucając nam dzień dobry! Jak wybuch z ciemności
- Szczęśliwy ten, kto może pozdrowić w miłości
Swój zachód promienniejszy nawet od marzenia!

Wspomnę!... Widziałem... kwiaty, źródło, łan, w dolinie
Omdlewały jak serce drżąc pod jego okiem.
- Prędzej, do horyzontu biegnijmy przed zmrokiem,
By schwytać jeszcze skośny promień, zanim zginie.

Ale znikającego próżno ścigam Boga;
Cesarstwo swe pośpiesznie roztacza Noc sroga,
Czarna, mokra, febryczna, pełna grozy głuchej;

Woń grobów płynie poprzez ciemność, a przy bagnie
Moja dreszczem przejęta noga miażdży nagle
Zimne ślimaki i niespodziane ropuchy.

Baudelaire Charles Pierre

Rozstanie z morzem (Zachodni wiatr)

Takie smutne masz oczy, kochany,
I uśmiechasz się do mnie przez łzy.
Wiatr za oknem zawodzi od rana,
Jakby wiedział to samo co my.
Wiem, że być już inaczej nie może,
Prawdzie spojrzeć musimy twarz w twarz.
Chodź, pójdziemy pożegnać się z morzem,
Bo ostatni to spacer już nasz.

Zachodni wiatr spienione goni fale.
Wysoko gdzieś zawisnął mewy krzyk,
Gasnący dzień zachodem się rozpalił,
Stoimy tak bez słowa, ja i ty.
Daj dłoń, tak bliską mi i drogą,
Daj dłoń i nie myśl o mnie źle.

Zachodni wiatr rozstajnym naszym drogom
Z okrzykiem mew swe pożegnanie śle.
Daj dłoń, tak bliską mi i drogą,
Daj dłoń i nie myśl o mnie źle.

Zachodni wiatr rozstajnym naszym drogom
Z okrzykiem mew swe pożegnanie śle.
Z okrzykiem mew swe pożegnanie śle.

Piosenka Wandy Mirskiej

Słońce

Barwy ze słońca są. A ono nie ma
Żadnej osobnej barwy, bo ma wszystkie.
I cała ziemia jest niby poemat,
A słońce nad nią przedstawia artystę.

Kto chce malować świat w barwnej postaci,
Niechaj nie patrzy nigdy prosto w słońce.
Bo pamięć rzeczy, które widział, straci,
Łzy tylko w oczach zostaną piekące.

Niechaj przyklęknie, twarz ku trawie schyli
I patrzy w promień od ziemi odbity.
Tam znajdzie wszystko, cośmy porzucili:
Gwiazdy i róże, i zmierzchy, i świty.

Piosenka zespołu Czesław Śpiewa

Tuż przed zachodem słońca

Tuż przed zachodem słońca,
Wieczorem, gdy już ciemno,
Są chwile, gdy bez końca chcesz
Spacerować ze mną.

Cały dzień, całą noc, /bis
Długi dzień, długą noc, /bis
Pragnę znów, pragnę znów,
Mówić tak, mówić tak,
Czekać znów, czekać znów
Na Twój gest, na Twój znak.

Tuż po zachodzie słońca,
Wieczorem, gdy już ciemno,
Będę czuwał bez końca
W długą noc bezsenną.

Cały dzień, całą noc, /bis
Długi dzień, długą noc, /bis
Pragnę znów, pragniesz znów,
Mówić tak, mówić tak,
Czekać znów, czekać znów
Na Twój gest, na Twój znak.

Piosenka zespołu Czerwone Gitary

Zachód słońca

Kto pogubił te pióra różowe na niebie?
Aniołowie kochania, kochania, kochania. -
Popłynęli daleko - nie do mnie i ciebie,
lecz tam, gdzie szyby płoną snem oczekiwania.

Aniołowie miłości pióra pogubili,
niosąc w oddal rozkosze, rozkosze, rozkosze,
różowe pocałunki, nieskończoność chwili
i pełne łez amfory, i róż pełne kosze.

Jedno pióro wionęło nad tym naszym domem,
gdzie w oknie brak złotego, złotego płomienia,
i zawisło nad nami różowym ogromem,
i zawisło nad nami żałością wspomnienia...

Kto pogubił te pióra różowe na niebie?
Aniołowie kochania, kochania, kochania. -
Popłynęli daleko - nie do mnie i ciebie,
lecz tam, gdzie szyby płoną snem oczekiwania.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Zachód słońca

Zachód słońca w nas
Oczy skrywa mgła
Niebo sine jest, już czas
To księżyca blask
Znalazł Twoją twarz
Niebo jasne jest od gwiazd

Ref.:
Zaśnij więc teraz, bo jest
Najlepszy moment na sen
Zachód słońca w nas (2 x)

Poróżniło nas
Wokół tylko strach
Błagam, nie mów już złych słów
Oddam wszystko, by
Razem z Tobą być
Ofiaruję Ci me sny

Ref.:
Zaśnij więc teraz, bo jest
Najlepszy moment na sen
Zachód słońca w nas (2 x)

Piosenka zespołu Skaner

Zachód słońca na zamku

Wawel płonie - różowo-fiołkowo-przeźroczy.
Szyby żegnają słońce, które w dół się toczy,

krzyczą swój zachwyt wspólny, złocisty i ślepy,
wśród mgieł słodkich jak chińskie bladobarwne krepy...

Oto święto na zamku - święto pięciu minut,
wśród murów z ametystu i murów z rubinu.

W komnatach, gdzie zawisły różowe opary,
chodzą króle, królowe, siedzi Zygmunt Stary. -

Wychylają się widma w świat ze złotych okiem,
nie dojrzane oślepłym od poblasku okiem.

- Patrzą w barwy rozlane po niebie i wodzie
i są - pogodne bielce - z całą tęczą w zgodzie.

Jeden cień za filarem kryje się bez słowa -
to Jadwiga, królowa pozafijołkowa,

omdlewając w kąpieli barw grających społem,
słucha, łodygi białe rąk wznosząc nad czołem.

jak czerwień śpiewa w szczęściu, a fiolet w rozpaczy,
że świat jest barwnym dźwiękiem, który nic nie znaczy...

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Zachodźże słoneczko

Zachodźże, słoneczko,
skoro masz zachodzić,
bo mnie nogi bolą
po tym polu chodzić.

Nogi bolą chodzić,
ręce bolą robić.
Zachodźże, słoneczko,
skoro masz zachodzić.

Żebyś ty, słoneczko,
na zarobku było,
to byś ty, słoneczko,
prędzej zachodziło.

Aleś ty, słoneczko,
na zarobku nie jest,
chodzisz sobie górą
jak siwy gołąbek.

Bo siwy gołąbek
nie narobi szkody,
na ziemię przyleci,
napije się wody.

Za las, słonko za las!
Nie wyglądaj na nas,
napatrzysz się jutro,
jak przyjdziem raniutko.

Piosenka ludowa

Lokalizacja

Widok z platformy widokowej na Górze Cisowej 256,4 m.n.p.m. w Suwalskim Parku Krajobrazowym na terenie wsi Gulbieniszki. Góra, będąca symbolem Suwalszczyzny, wzięła swoją nazwę od potężnego cisu, który podobno dawno temu rósł na jej szczycie. Wzniesienie ma charakterystyczny kształt przypominający stożek krateru wulkanu i utworzone zostało przez morenę czołową. Z tego powodu Góra Cisowa zwana jest także Suwalską lub Polską Fudżijamą. Z góry rozpościera się piękny widok na rozległe wzniesienia zwane Bieszczadami Północy, zagłębie rzeki Szeszupy i kilkanaście jezior. Obecnie na szczycie góry znajduje się drewniany krzyż. Według legendy góra została usypana przez ludzi z ziemi wydobytej w miejscu, gdzie obecnie znajduje się Jezioro Kopane.