Zachód słońca jest obok świtu jednym z najwspanialszych fenomenów, jaki stworzyła przyroda. Przełom dnia i nocy jest cudem natury, który warunkuje życie roślin, zwierząt i ludzi. Moment, kiedy słońce po całodniowej wędrówce znika za horyzontem stanowi nie tylko kres dnia i początek nadciągającej nocy, ale przede wszystkim znamienicie oddaje potęgę majestatu sił natury. Gasnący blask słońca oznacza nieuchronność, przemijanie, bezkres. Powtarzalność i cykliczność tego procesu dają szansę na egzystencję.

Zachód słońca, jak wszystkie zmiany i procesy zachodzące w przyrodzie, jest zjawiskiem niezwykłym zarówno z racji swej istoty, jak i piękna. Opadające słońce nie tylko maluje na niebie niesamowite obrazy, pobudza nasze zmysły, działa na wyobraźnię ale równocześnie daje doznania pozazmysłowe. Ludzie w blasku opadającego na horyzont słońca inaczej patrzą na świat i inaczej postrzegają innych ludzi.

Każdy zachód jest inny, swoisty, niepowtarzalny ... Piękno kończącego się dnia i piękno rozpoczynającej się nocy w danym miejscu i czasie są wyjątkowe. „Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy ... Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy ... Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne.”

Zachody słońca nad morzem czy oceanem, nad jeziorem czy w górach, na polu czy w lesie, w mieście czy na wsi są harmonią sił natury, jednym z wielu elementów genialnie stworzonego świata.

Malownicze, urokliwe zachody w poświacie, zachody w deszczu, w chmurach, zachody groźne, złowieszcze ... Wszystkie piękne, bo wyjątkowe, niepowtarzalne, niezwykłe, jak przejmujące spektakle!